Kenapa Saya Ibu???

Ibu..
dah berbulan saya dalam kandungan ibu..
sy tak sabar nak bertemu ibu..
keriangan sy dalam kandungan ibu..
tak sabar ibu..

ibu,
hari ini sy akan lahir ,
saya mengucapkan selamat tinggal kepada kantungan ini..
sebab sy dah nak bertemu ibu dan ayah sy..
dimana akan wujudnya diri sy..

ibu,
mesti ibu tak sabar tunggu kelahiran sy kan???
mesti ibu berdebar-debarkan??
berdebar melihat sy, zuriat ibu dan ayah kan??
cuba ibu teka , sy perempuan ke lelaki???

ibu,
sy keluar dr rahim ibu,
terdengar jeritan ibu,
kesian ibukan..mesti ibu penatkan??
demi saya ibu sanggup mengendong sy selama 9 bulan,
demi melahirkan saya , ibu sanggup berperang dengan maut..
sayang sy dengan ibu..

tapi ibu,
kenapa saya tak nampak ayah??
wahai ibu.. saya sayang ibu..
saya cinta ayah...

tapi ibu
kenapa suasana tempat lahir saya di tempat usang??
kenapa tiada kendengaran suara Azan..
membuka telinga saya??
kenapa tiada tangisan kegembiraan dengan kelahiran sy ibu????

tapi ibu??
kenapa ibu tak peluk sy??
kenapa ibu tidak menanggis kegembiraan utk sy??
bukankah saya yg ibu nantikan??
bukankah ibu??

tapi ibu,
kenapa ibu letakkan saya di tepi plastik hitam ni?
kenapa ibu letakkan sy ditempat busuk ni???
ini rumah kita ke ibu???
tak pa sy rela, asal bersama ibu..
ibu kan??

tp ibu
ibu hendak kemana??
ibu nak pergi cari ayah ya??
atau pun ibu nak beli susu ke??
tak pa ibu saya tunggu...
sy janji tak nakal..

tapi ibu,
sy lapar..
dah lama saya tunggu ibu,
bergelap, bercahaya...berganti gelap,
setitik susu belum mengalir di anak tekak sy,
saya lapar ibu...
ibu balik la....
saya lapar....

tapi ibu,
ibu tak suka saya ke???
bukankah saya lahir atas perasaan cinta ibu dengan ayah??
bukankah saya ini bukti cinta??
ibu.... ibu tak sayang saya ke??

tapi ibu,
kenapa ibu begini??
kenapa saya dibiarkan begini??
bencikah ibu pada saya??

ibu..
kenapa saya??
kenapa saya ibu lakukkan sebegini??
kenapa ibu mengandungkan saya??
kenapa lahirkan saya ?/
jika ini ibu ingin kan??
saya sedih ibu...

ibu...
kenapa saya?
bencikah sangat ibu pada saya??
saya janji tak nakal bila saya dewasa ibu..
saya janji tak jadi anak derhaka bila saya besar ibu...
ibu.. jangan tinggalkan saya ibu..

ibu,
adakah saya anak haram??
pasti dunia mengeji saya,
pasti dunia jijik melihat sy...
kerana ibu telah membuang saya..
darah saya , adalah dari darah ibu dan lelaki itu..
tapi hinakah saya ibu??
hinakah saya hingga diperlakukan sebegini..
maafkah saya ibu, wujud atas tanpa kerelaan ibu...
saya tahu, sebenarnya ibu juga sayang saya...
kan?? ibu kan??

ibu...
sy namapk jalan cahaya..
saya rasa nak kesana dulu.. saya tunggu ibu disana ya
bila saya sudah tiada, ibu jangan nangis lagi ya...
ibu jangan rindu saya..
sy sayang ibu.. terima kasih ibu..
kerna rela mengendong sy dan melahirkan sy..
terima kasih juga memberikan saya nikmat menghirup udara dunia walau seketika..
dan teramat terima kasih, kerna menghantar saya pulang ke sisi -Nya...

kenapa rumah saya gelap ibu?????

sampai hati ibu..biarkan saya tidak berbaju.. saya sejuk ibu..

saya impi ibu dukung sy.. tersenyum gembira melihat saya.. jika ibu sayang sy begini

saya janji, akan menjadi anak yang solehah/soleh..
saya akan sentiasa mendoakan kesejahteraan ibu..
di dunia dan akhirat...

p/s : kenapa anak yg akan memberikan kita pahala.. dijadikan dosa kepada kita?? mengapa anugerah ini tidak di hargai??? cukuplah sekali dosa kita lakukan ..jangan menambah dengan membunuh kehidupanNya.. Nyawa mereka bukan ditangan kamu.... nyawa mereka milik Allah s.w.t...

Mood : sedih..  :'(